Babylon lower basic school

Babylon basic school

De eerste stage dagen hebben wij overleeft. Maar het was veel zwaarder dan ik had verwacht. Ik wist dat het een groot verschil zou zijn met het onderwijs in Nederland, maar zo groot… Mijn handen jeuken omdat er zoveel te verbeteren valt. Van hele kleine bijzaken tot grote hoofdlijnen zoals een leerling-registratie systeem. Alleen loop je helaas tegen veel obstakels aan die het verbeteren van de school niet makkelijker maken. Docenten die niet gemotiveerd zijn, niet weten hoe ze les moeten geven en de stof die ze moeten geven, te moeilijk vinden.

De eerste ochtend van mijn stage een klas overgenomen omdat de docent niet was komen opdagen (ja, zelfs dat gebeurd hier). En in de loop van de dag had de directeur een docent weggestuurd om iets op te gaan halen. En toch kijken ze er raar van op dat er 25 leerlingen van de 47 komen opdagen. Van het goede voorbeeld geven hebben ze blijkbaar niet gehoord. En daarbij zit er dus geen enkele controle op de leerlingen omdat de docenten niet weten wie of hoeveel leerlingen in zijn/haar klas zitten.
Na mijn eerste stage dag kwam ik helemaal gesloopt thuis. Mijn hoofd heeft overuren gedraaid van alle nieuwe indrukken en viel ik natuurlijk van de ene verbazing in de ander. Maar ik heb ook zeker genoten van de dankbare kindertjes die daar rond lopen. Dankbaar omdat ze naar school kunnen. En daar kunnen wij in Nederland nog een puntje aan zuigen.

Tot nu toe zijn wij deze week begonnen met het opzetten van een leerling-registratie. Op de planning voor de aankomende tijd staat nog: een bibliotheek oprichten en seksuele voorlichting geven. Ik ben erg benieuwd wat voor een tijdsbestek we nodig hebben voor de bovenstaande activiteiten. Ik heb er vooral heel erg veel zin in ook al is het een enorme uitdaging. Ik ga er alles aan doen om zoveel mogelijk te kunnen verbeteren maar ik realiseer me ook zeker dat niet alles gaat lukken. Een kwestie van loslaten en je goed focussen op de activiteiten die je onderneemt zodat die goed uitgevoerd worden, is denk ik het belangrijkste.

Algemene informatie over mijn stage: een basisschool in Lamin, met 12 klassen en 6 kleuter klassen. Het zijn teveel klassen voor het gebouw dus ze hebben een morning (08:00 – 14:00) en een afternoon (14:00 – 18:00) shift. Wij werken voornamelijk op de morningshifts omdat het in de middag te warm is. Ik hou me 2 of 3 dagen bezig met administratieve taken en verdere ondersteuning van de directeur. Daarnaast begeleid ik 1 of 2 dagen een docent/klas. De klas die ik begeleid gaat de aankomende maand verschillen van grate one tot six. Je kunt het vergelijken met groep 1 t/m 8 alleen gaat het hier niet op leeftijd maar vanaf wanneer je naar school kunt gaan. De ene leerling is 14 in grate three en de ander is 10. Het hangt er vanaf wanneer de ouders genoeg geld hebben om de leerlingen naar school te kunnen laten gaan. Ouders moeten 600 dalasi betalen voor 1 school jaar waarin de leerlingen lunch krijgen en een uniform. Dit is omgerekend 13,74€, voor hier heel veel geld.


Na een week stage hebben wij natuurlijk ook weer een heel erg leuk weekend gehad. Vrijdag was Roos jarig, wat we om 00:00 donderdag avond al ingeluid hadden met een lekker drankje en daarna naar buiten zijn gegaan waar onze vrienden (buren) altijd zitten. Waar we de avond doorgekomen zijn met dansen op muziek dat vanuit de auto op straat kwam. Dat kun je je niet voorstellen in Nederland: je verjaardag vieren op straat. Maar we hebben het heel gezellig gehad.

Vrijdag zijn we naar een voetbal wedstrijd gaan kijken want het was de finale van de small cup. Helaas stond ons team van Lamin niet in de finale. Maar het was een super gave belevenis. Overal waar je keek mensen, een ‘camera’ man, en een ‘skybox’ waar wij natuurlijk in zaten omdat wij als prinsessen behandeld worden, maar als je zag hoe het eruit zag, lig je in een deuk want het was gewoon een kapotte party tent met plastic stoelen er onder. En heel veel politie, dus toch nog een overeenkomst met de voetbalwedstrijden in Nederland. Verder waren er mensen in de bomen geklommen die rond het voetbalveld stonden zodat ze de wedstrijd konden volgen omdat ze geen geld hadden om een kaartje te kopen (15D = 0,34 cent)

Vrijdag avond een groot feest gehad voor Roos haar verjaardag. Onze overburen hadden tegen Roos gezegd dat ze haar verjaardag bij hun mochten vieren, wat wij natuurlijk heel erg leuk vonden. Ze hadden alles geregeld in hun compound. Er waren vanaf 12:00, vijftien vrouwen aan het koken. Alle vrienden en famielie waren uitgenodigd, al met al een top verjaardagsfeest op zijn Gambiaans.
Zaterdag avond lekker cocktails gedronken bij Pocoloco en zondag naar het strand geweest. En inderdaad, tijdens zulke dagen heb je het gevoel dat je noooit meer naar huis wilt.

Liefs