Sex education

Ik ben deze week te laat met mijn blog. Dit kwam doordat ik het heel erg druk heb gehad (ja, het kan echt in Gambia). Wij kunnen het druk hebben op een dag maar dat kennen ze hier niet. Een drukke dag hier, houd in dat je veel met je vrienden hebt gepraat en op straat hebt gechilld. Maar ons weekend zat helemaal vol gepland met leuke activiteiten en daarnaast zijn we maandag met de seksuele voorlichting lessen begonnen. Ik ga het even één voor één vertellen.

Het weekend begint bij ons altijd op vrijdag al omdat wij dan alle negen vrij zijn. Waar we weer heerlijk van genoten hebben dit keer. In de ochtend naar het strand geweest en aan het einde van de dag een voetbalwedstrijd gespeeld. Uiteraard hebben we die weer gewonnen van het vrouwen team van Satébha. Lamin is opgedeeld in verschillende wijken/buurten. Ze kennen hier geen straatnamen dus daarom hebben ze dat gedaan. Zodat je een indicatie kan geven van waar je woont. En wij wonen dus in Satébha, natuurlijk het leukste gedeelte van Lamin. Dit keer hebben we de wedstrijd met 1-3 gewonnen, het was een erg spannend want het ging van 0-1 voor ons, naar 1-1 tot dat de laatste vijf minuten aanbraken. Want hierin hebben wij nog twee goals gescoord. Waarna er alleen maar geschreeuw werd: yeah hup toebabs (toebabs = blanken in het Madinka’s). En iedereen het veld op rende om ons te knuffelen. Dit was onze tweede wedstrijd en ik was er heilig van overtuigd dat het de eerste keer druk was rondom het veld. Maar dit keer was gewoon het hele dorp uitgetrokken, overal stonden mensen. En dat voor een amateurs wedstrijd voetbal, echt heel erg gaaf.

Maar deze voetbalwedstrijd heeft het mij wel erg moeilijk gemaakt, de volgende ochtend. Om 05:15 ging mijn wekker al omdat wij naar James Island gingen. Het eiland staat ook wel bekent als het Kunta Kinta Island. Het slaveneiland. Eerlijk gezegd had ik er in de ochtend weinig zin in, veelte vroeg en veelte moe. Maar wat ben ik blij dat wij dit gedaan hebben zeg. Wat een ervaring om de geschiedenis van een land als Afrika, zo mee te kunnen maken. Het greep mij veel meer aan dan ik had verwacht. En ik heb super veel geleerd. Na een tocht van ander half uur rijden en een oversteek met de ferry kwamen we aan in Albreda, hier is het slavenmuseum en vanaf hier neem je de boot naar het eiland. Na een hele dag op pad te zijn geweest en dus ook weer heerlijk een dag weg geburnd te zijn in de open jeep, zijn we s’avonds nog naar een feestje geweest. En of ik lekker heb geslapen die nacht.

Zondag heb ik heerlijk ontbeten met een frikadel aan het strand. Heel gek eigenlijk, want in Nederland eet ik nooit een frikadel. Maar never mind want in Nederland voetbal ik ook nooit, eet ik nooit een vis die heel de dag buiten heeft gelegen met een miljoen strontvliegen, raak ik geen vuilniszak aan met vijftig maden erop aan, eet ik niet met mijn handen uit één schaal met mensen die ook met hun handen eten en zichzelf na de toilet met hun handen schoonwassen, in Nederland ben ik mijn tijd niet kwijt aan een salamander uit mijn kamer jagen, tachtig mierennesten dicht spuiten per dag en ga zo nog maar even door. Alles is hier anders maar dan ook echt alles. Hoe langer ik nu hier ben, hoe vaker ik tegen de minder schonen kanten van dit land op loop. Maar dit maakt mij alleen maar dankbaar met wat ik in Nederland heb. Alleen zou ik wel graag wat vriendelijkheid, gastvrijheid en bezorgdheid van hier mee willen nemen. Iedereen zorgt hier voor elkaar, iedereen is liefdevol en iedereen is ontzettend gastvrij. Maar ik wijd nu wel erg ver van mijn verhaal af over zondag. Na het ontbijt hebben we een heerlijke duik genomen in de zee en vervolgens lekker bij geslapen. Na ons middag dutje hebben we tapas besteld en in de avond hebben we gebbqd met de gehele staf van het ziekenhuis op het strand. Heel erg gaaf om te zien, mega grote bakken met eten komt mee, een kleine bbq, eigen gemaakte drinken en muziek.

Zondag ben ik vroeg gaan slapen want de volgende ochtend stond er een spannend stage dagje voor de boeg. We gingen beginnen met de seksuele voorlichting lessen. Één week lang grade 5 en 6 les geven over de puberteit (werking van het vrouwelijk en mannelijk lichaam), liefde en aids/hiv. Het is nu woensdag dus het zit er al bijna op maar het is zo mooi om te zien wat het los brengt bij de kinderen. Thuis mogen ze er niet over praten en voorheen ook niet op school waardoor de kinderen heel erg nieuwsgierig zijn en leergierig. Maar je hebt er ook zeker leerlingen tussen zitten die er echt niet over willen praten en aan ons de vraag stellen waarom wij dit aan hun geven. Want het is slecht, een jongen kan met je willen seksen en dan moet je heel hard weg rennen. Ik citeer hier een meisje uit grade 5. Ook zien we vragen voorbij komen als: waarom randen broers hun zusje aan? Hoe kan het dat je zwanger raakt voor het huwlijk? En waarom vermoorde moeders hun baby? Dit gaat zo nog wel even door. De vragen komen uit onze question box die wij voorin de klas hebben staan, zodat ze anoniem hun vragen kunnen stellen. Verder is het wel erg moeilijk om de lessen te geven want soms heb je het gevoel alsof je voor jan lul voor de klas staat omdat de kinderen helemaal niet mee doen en/of geen vragen stellen. Daarom ben ik heel erg blij dat de question box zo’n succes is. Vandaag heb ik zo iets bijzonder meegemaakt. Nadat ik een les gegeven had over relationships, kwam er een leerling naar mij toe met een vriendinnetje om te vragen wat ze moest doen. Ze was namelijk voor het eerst ongesteld geworden en dat kon ze thuis aan niemand vertellen. Toen hebben wij haar na schooltijd meegenomen naar de shop om maandverband te kopen. Helaas konden wij haar niet uitleggen hoe de vrouwen het hier oplossen. Want bijna niemand gebruikt hier maandverband, ze gebruiken kleden/doeken en wij weten niet hoe dat werkt.

Verder is er deze week iets heel erg bijzonders gebeurd in het ziekenhuis. Er is een vrouw bevallen van een tweeling. En waarom dit zo speciaal is? Omdat niemand in het ziekenhuis bevalt omdat dat veelte duur is voor de bevolking. En nog specialer omdat ik het meegemaakt heb! Het was even heel erg hectisch beneden want de vrouw was onderweg al bevallen van één kindje en nu moest de tweede nog. Gelukkig is alles goed verlopen en zijn we weer twee mooie mannetjes rijker op de wereld. Zo zien wij dat in ieder geval, hier is dat heel anders. De moeder reageerde geen eens op de kinderen, ze gaf geen kick. Dit omdat het al haar 10e kinderen waren. Het is gaat hier allemaal zo anders, ze zien het als een soort zorg of last. Ook gaan ze meteen na de bevalling weer naar huis want ze moeten voor hun man en kinderen zorgen.


Vandaag was er een man overleden. Het is al eerder gebeurd de afgelopen periode sinds ik hier ben. Maar het is toch heftig om zo’n grote vrachtwagen aankomen te zien rijden met een lijken kist er in. Ook dit werkt weer anders dan bij ons thuis want hier gaat het lijk dus in de kist en er gaat vervolgens nog een zak omheen voor de lichaamssappen die er nog uitlopen. En vervolgens word er een gat gegraven waar ze het lijk inleggen en rijden daarna weer met kist terug.

De dood en het leven ligt hier zo dicht bij elkaar. En de andere meiden zijn daar aangewent omdat zij verpleegsters zijn maar ik merk soms wel dat ik het heftig vind. Zeker met de gedacht dat ik lekker aan het chillen ben, ik heb stromend water en er is altijd eten in huis en onder mij gebeuren allerlei dingen. Maar het maakt het ook weer heel erg speciaal.

Oké ik wil nog veel meer vertellen over hoe grappig het is dat je hier mensen rond ziet lopen met spullen die je gratis bij een product krijgt. Bijvoorbeeld een rubber armbandje van Bolletje of een zonnebril van Jillz of een c1000 shirt of een pet van durex, ze zijn over heel erg blij mee terwijl ze helemaal niet weten wat het betekend. Heel erg grappig om te zien. Verder beleef ik mijn jeugd hier nog een keer omdat we altijd s’avond buiten op straat aan het chille zijn met onze vrienden en nog wat dingen maar ik ga er nu echt een eind aanbreien want het verhaal word weer veelte lang.

Heel veel liefs,
Pien